KNDB 2de klas BEGB Britsum – SDC Sneek, 12-12-2015.
KNDB 2de klas BEGB Britsum – SDC Sneek, 12-12-2015.
De eerste klap is een daalder waard. Een overbekend spreekwoord. Maar klopt dat wel? Eén van mijn verre voorvaderen, toevallig ook een Sjoerd Schaaf, moet heel vaak gezegd hebben : “Wat geven wij boeren om een daalder”? Waarschijnlijk heeft hij dat te vaak gezegd en verdwenen de daalders snel uit zijn buidel, want hij ging failliet. Als enig over gebleven herinnering staan aan de Nieuwebildtdijk nu nog de “Sjoerd Schaaf hússys”, een aantal arbeidswoninkjes. Een nazaat van deze voorvader, Dirk Schaaf, moest in de beginjaren vijftig voor het gerecht komen. Hij had zijn buurman geslagen. De rechter veroordeelde deze verre achterneef tot het betalen van een rijksdaalder. Volgens de overlevering moet deze verre achterneef toen gezegd hebben dat het vonnis niet klopte. Hij gaf toe dat hij wel het eerst geslagen had, maar citeerde het spreekwoord. Dit was de eerste klap en die is een daalder waard. Vervolgens gaf hij aan dat hij ook op een daalder gerekend had als boete. De rechter ging daar niet in mee. Er moest een gulden bij. Hij moest een rijksdaalder betalen. Niet lang daarna emigreerde mijn verre achterneef naar Australië en zonder tegenbericht moet hij daar nog in een bejaardenhuis vertoeven.
Eeltje dacht waarschijnlijk ook aan het spreekwoord en deelde de eerste klap aan Jan Sloot uit. Daar was onze voorsprong. Maar mijn vroegere buurman uit Exmorra trakteerde vervolgens mijn vroegere buurman uit Wons op een nul.(ook toevallig dat mijn vroegere buurlui elkaar geloot hadden). Yke liet zich de kaas van het brood eten door kaashandelaar de Leeuw. Roel echter verschoot niet tevergeefs zijn kruid op Jorn Kruit en zadelde hem met een nul op. Weer op voorsprong. Reinout consolideerde deze door remise te spelen. Toen kwam onze tovenaar uit Bolsward tevoorschijn. Na een prachtige slagenwisseling moest Wim Oldenkamp opgeven. Geweldig. En onze voorsprong was vergroot. Zelf probeerde ik de broer van Marcel de Vries , Martin, op de knieën te krijgen . De scheepschilder gaf geen krimp. Integendeel. Ik moest zelfs alle zeilen bijzetten om geen averij op te lopen. We deelden het punt. Terecht bleek later in de analyseruimte dat de puntendeling voor beide spelers het hoogst haalbare was. Klaas Koopman, die als lid even langs kwam, toonde dat aan. Fijn, Klaas, dat je je belangstelling toonde. Jeppe slachtofferde de zoon van Kerst, Robin, op een degelijke manier. Jeppe had namelijk nog een rekening met Robin te vereffenen. De laatste had Jeppe toen met een nul opgezadeld en nu eiste Jeppe die punten weer terug. Dat lukte op een mooie manier. Nu kon de overwinning ons niet meer ontgaan. Maar damtalent Marieke liet Sietse verdwaasd achter. Hij kreeg de partij om de oren. Even blikkerde er weer hoop in de Sneker ogen. Misschien een remise? Nee. Jelte die een goede aanvallende stand had, kwam plots in de moeilijkheden. Hij vocht voor wat hij waard was en wist door o.a. herhaling van zetten dat het punt gedeeld moest worden. Sportief gaf Kerst dat ook aan. Dat was ons elfde punt. En zo waar: onze secretaris wist Marcel de Vries op verlies te zetten. In de uitslagenlijst van de bond staat Pieter Dijkstra nu blauw gekleurd. Wat aangeeft dat het een uitzonderlijke prestatie is, gezien de rating. Al met al een mooie, maar ook verdiende overwinning. En inderdaad, de eerste klap was meer dan een daalder waard. Inflatie? Ik durf het niet te zeggen. Maar wel is het zo: volg je hart, dat klopt altijd!
1. Reinout Sloot - Th. Diemeer 1 – 1 (4)
2. Pieter Dijkstra - Marcel de Vries 2 – 0 (10)
3. Jelte W. Veld - Kerst Hoekstra 1 – 1 (9)
4. Sietse Bronger - Marieke Altena 0 - 2 (8)
5. Jan T. Peters - Wim Oldenkamp 2 - 0 (5)
6. Jeppe Bronger - Robin Hoekstra 2 - 0 (7)
7. Roel Toering - Jorn Kruit 2 - 0 (3)
8. Sjoerd D. Schaaf - Martin de Vries 1 - 1 (6)
9. Eeltje Terpstra - Jan Sloot 2 - 0 (1)
10. Yke Miedema - Dirk de Leeuw 0 - 2 (2)
Eindstand : 13 tegen 7.
Sjoerd D. Schaaf
De eerste klap is een daalder waard. Een overbekend spreekwoord. Maar klopt dat wel? Eén van mijn verre voorvaderen, toevallig ook een Sjoerd Schaaf, moet heel vaak gezegd hebben : “Wat geven wij boeren om een daalder”? Waarschijnlijk heeft hij dat te vaak gezegd en verdwenen de daalders snel uit zijn buidel, want hij ging failliet. Als enig over gebleven herinnering staan aan de Nieuwebildtdijk nu nog de “Sjoerd Schaaf hússys”, een aantal arbeidswoninkjes. Een nazaat van deze voorvader, Dirk Schaaf, moest in de beginjaren vijftig voor het gerecht komen. Hij had zijn buurman geslagen. De rechter veroordeelde deze verre achterneef tot het betalen van een rijksdaalder. Volgens de overlevering moet deze verre achterneef toen gezegd hebben dat het vonnis niet klopte. Hij gaf toe dat hij wel het eerst geslagen had, maar citeerde het spreekwoord. Dit was de eerste klap en die is een daalder waard. Vervolgens gaf hij aan dat hij ook op een daalder gerekend had als boete. De rechter ging daar niet in mee. Er moest een gulden bij. Hij moest een rijksdaalder betalen. Niet lang daarna emigreerde mijn verre achterneef naar Australië en zonder tegenbericht moet hij daar nog in een bejaardenhuis vertoeven.
Eeltje dacht waarschijnlijk ook aan het spreekwoord en deelde de eerste klap aan Jan Sloot uit. Daar was onze voorsprong. Maar mijn vroegere buurman uit Exmorra trakteerde vervolgens mijn vroegere buurman uit Wons op een nul.(ook toevallig dat mijn vroegere buurlui elkaar geloot hadden). Yke liet zich de kaas van het brood eten door kaashandelaar de Leeuw. Roel echter verschoot niet tevergeefs zijn kruid op Jorn Kruit en zadelde hem met een nul op. Weer op voorsprong. Reinout consolideerde deze door remise te spelen. Toen kwam onze tovenaar uit Bolsward tevoorschijn. Na een prachtige slagenwisseling moest Wim Oldenkamp opgeven. Geweldig. En onze voorsprong was vergroot. Zelf probeerde ik de broer van Marcel de Vries , Martin, op de knieën te krijgen . De scheepschilder gaf geen krimp. Integendeel. Ik moest zelfs alle zeilen bijzetten om geen averij op te lopen. We deelden het punt. Terecht bleek later in de analyseruimte dat de puntendeling voor beide spelers het hoogst haalbare was. Klaas Koopman, die als lid even langs kwam, toonde dat aan. Fijn, Klaas, dat je je belangstelling toonde. Jeppe slachtofferde de zoon van Kerst, Robin, op een degelijke manier. Jeppe had namelijk nog een rekening met Robin te vereffenen. De laatste had Jeppe toen met een nul opgezadeld en nu eiste Jeppe die punten weer terug. Dat lukte op een mooie manier. Nu kon de overwinning ons niet meer ontgaan. Maar damtalent Marieke liet Sietse verdwaasd achter. Hij kreeg de partij om de oren. Even blikkerde er weer hoop in de Sneker ogen. Misschien een remise? Nee. Jelte die een goede aanvallende stand had, kwam plots in de moeilijkheden. Hij vocht voor wat hij waard was en wist door o.a. herhaling van zetten dat het punt gedeeld moest worden. Sportief gaf Kerst dat ook aan. Dat was ons elfde punt. En zo waar: onze secretaris wist Marcel de Vries op verlies te zetten. In de uitslagenlijst van de bond staat Pieter Dijkstra nu blauw gekleurd. Wat aangeeft dat het een uitzonderlijke prestatie is, gezien de rating. Al met al een mooie, maar ook verdiende overwinning. En inderdaad, de eerste klap was meer dan een daalder waard. Inflatie? Ik durf het niet te zeggen. Maar wel is het zo: volg je hart, dat klopt altijd!
1. Reinout Sloot - Th. Diemeer 1 – 1 (4)
2. Pieter Dijkstra - Marcel de Vries 2 – 0 (10)
3. Jelte W. Veld - Kerst Hoekstra 1 – 1 (9)
4. Sietse Bronger - Marieke Altena 0 - 2 (8)
5. Jan T. Peters - Wim Oldenkamp 2 - 0 (5)
6. Jeppe Bronger - Robin Hoekstra 2 - 0 (7)
7. Roel Toering - Jorn Kruit 2 - 0 (3)
8. Sjoerd D. Schaaf - Martin de Vries 1 - 1 (6)
9. Eeltje Terpstra - Jan Sloot 2 - 0 (1)
10. Yke Miedema - Dirk de Leeuw 0 - 2 (2)
Eindstand : 13 tegen 7.
Sjoerd D. Schaaf
Speelaccommodatie
"Britsenburg"
M. v. Coehoornwei 16a
Britsum
tel. 058-2574357